[ Pobierz całość w formacie PDF ]
no, mia hejmo; kial oni permesis al mi porti armilojn, tion mi ne scias, ankaû mi ne sciis, ke mia insignaro estas tiu de çefulo. Nia interparolo interrompi¸is per la alveno de iu mi- litisto portanta armilojn kaj ornamaîojn, kaj subite por mi respondi¸is unu el ÿiaj demandoj, kaj solvi¸is por mi enigmo. Mi vidis, ke la korpo de mia kontraûlo estas nu- digita, kaj mi komprenis per la minaca sed respektema sinteno de la alportinto, simila sinteno al tiu de la al- portinto de mia unua ekipaîo, ke okaze de mia unua batalo en la aûdienca çambrego mi mortigis mian kon- traûulon. Nun mi komprenis la aferon; mi i¸is inicitulo. Laû la kruda justeco de Marso (kio, interalie, igis min nomi la planedon Paradoksa Planedo ), oni donas al mi la ho- 82 PRINCINO DE MARSO eLIBRO norojn de venkinto la armilojn kaj rangon de la mor- tigita viro. Vere, mi i¸is Marsa çefulo, pro kio, mi poste lernis, rezultis mia pli granda libereco en la aûdienca çambrego. Kiam mi turnis min por ricevi la alportataîojn, mi ri- markis, ke Tars Tarkas kaj pluraj aliaj alproksimi¸is al ni, kaj la okuloj de Tars Tarkas demande rigardis al mi. Fine li parolis al mi. Vi bone parolas la lingvon de Barsumo, des pli, kon- sidere, ke antaû kelkaj tagoj vi estis muta kaj surda por ni. Kie vi lernis ¸in, Johano Carter? Vi mem estas la kaûzo de tio, Tars Tarkas, mi res- pondis, çar vi donis al mi instruistinon rimarkinde ka- pablan. Al Solla mi devas danki pro mia lernado. xi bone faris, li respondis, sed necesas poluri aliajn facetojn de via edukado. Çu vi scias, kion kostus al vi via eksterordinara malprudento, se vi ne sukcesus ambaû- foje mortigi, kiam vi batalis kontraû la çefuloj, kies insig- narojn vi nun portas? Mi supozas, ke tiu, kiun mi ne mortigis, estus min mortiginta, mi respondis, ridete. Malprava vi estas. Nur en ekstrema okazo, por de- fendi sin, Marsa militisto mortigus kaptiton. Oni prefe- ras konservi ilin por aliaj celoj. Lia viza¸esprimo aludis al eventualaîoj ne agrable pripenseblaj. 83 PRINCINO DE MARSO eLIBRO Tamen unu afero povas savi vin nun. Se, pro via ku- ra¸o, tiel bone montrita, Tal Hajus taksus vin inda por lin servi, oni eble akceptus vin en la komunumon, kaj vi i¸us plenrajta ano de Tark. ¯is ni atingos la çefsidejon de Tal Hajus, Lorkas Tomel volas, ke oni donu al vi la res- pekton, kiun meritis viaj agoj. Vi estos traktata de ni kiel çefulo de Tark. Mi finis paroli. Mi aûskultis vin, Tars Tarkas, mi respondis. Vi bo- ne scias, ke mi ne estas indi¸eno de Barsumo; viaj mo- roj ne estas miaj, kaj mi povas a¸i estonte nur same, kiel mi ¸is nun agis, laû la instruo de mia konscienco kaj la kriterioj de mia propra popolo. Se vi lasos min ne¸enata, mi pace kondutos; alie, la individuaj Barsumanoj kun kiuj mi rilatos aû respektos miajn rajtojn de fremdulo inter vi, aû devos akcepti la konsekvencon. Pri unu afe- ro estu certa; kiaj ajn estas viaj intencoj finfine pri tiu çi kompatinda junulino, en la estonteco tiu, kiu insultos aû ofendos sin, certe devos renkonti min en batalo pri tio. Kutime mi ne emas al longaj paroladoj, kaj çiam mi evitis fanfaronadon; sed mi bone divenis, kia estus la frapinda klavaro en tiu çi alvoko al la verdaj Marsanoj. Miaj vortoj profunde impresis ilin, kaj ilia sinteno de tiu tempo igis eç pli respektema. Al Tars Tarkas mem mia respondo ÿajne aparte plaçis, sed lia sola komento estis enigmeca. Kaj mi kredas ke mi bone konas Tal Hajus, Jedakon de Tark. 84 PRINCINO DE MARSO eLIBRO Nun mi turnis mian atenton al Deja Toris, helpante al ÿi restari¸i, kaj ni turnis nin kune al la elirejo, ignoran- te ÿiajn gardistinaçojn, kiel ankaû la scivolemajn rigar- dojn de la çefuloj. Çu mi ne estas nun ankaû çefulo? Bo- ne, mi ankaû nun akceptos la respondecojn! Ili ne mal- helpis nin, kaj tiel estis, ke Deja Toris, princino de He- liumio, kaj Johano Carter, ¸entlemano de la ÿtato Virgi- nio, sekvataj de la fidela Ula, pasis tra plena silento el la aûdienca çambrego de Lorkas Tomel, Jed inter la Tarka- noj de Barsumo. 85 PRINCINO DE MARSO eLIBRO Ç A P I T R O X I KUN DEJA TORIS iam ni atingis plenaeron, la du gardistinoj kure al Kvenis, kvazaû por denove prigardi ÿin. La kompa- tindulino premis sin al mi, kaj mi sentis sur mia brako la prenon de ÿiaj du etaj manoj. Forgestante la virinojn, mi informis ilin, ke estonte Solla prizorgos la kaptitinon, kaj mi plue informis al Sarkoja, ke estontaj kruelaîoj de ÿi al Deja Toris rezultigos certe la morton de Sarkoja. Mia minaco estis malbone farita, kaj faris nenian bo- non al Deja Toris, çar, kiel mi poste sciis, viro kaj virino sur Marso neniam mortigas unu la alian. Sarkoja nur rigardis nin açhumore, kaj foriris por elpensi diablaîojn kontraû ni. Mi baldaû trovis, kie estas Solla, kaj klarigis al ÿi mian deziron, ke ÿi zorgu pri Deja Toris kiel ÿi zorgis pri mi, ankaû, ke ÿi trovu novan lo¸ejon, kie Sarkoja ne ¸enos. Fine mi informis ÿin, ke mi mem eklo¸os inter la viroj. [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] |