Marshall Paula Dynastia Dilhorne'Ăłw 06 KsiÄĹźÄ sekretĂłw

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Sir Darcy Spenlow zerwał się ze swego miejsca.
- Milordzie - zwrócił się do sędziego. - Proszę o skreślenie
z protokołu oskarżenia pod adresem pana Granta. W tym sta�
dium sprawy jest to jedynie nie dowiedziona plotka.
Sędzia skinął głową.
- Proszę pouczyć swojego klienta, sir Halbercie - powie�
dział surowo - żeby ograniczył swoje odpowiedzi na pańskie
pytania do faktów.
- Dobrze, milordzie. Czy mogę pytać dalej?
- Z tym zastrzeżeniem.
- Proszę mi powiedzieć, sir Ratcliffie, jakie były wartości
żetonów, którymi grano?
- Od pięciu szylingów do dziesięciu funtów.
Sir Halbert zwrócił się twarzą do przysięgłych.
- Od pięciu szylingów do dziesięciu funtów - powtórzył
z naciskiem. - Skoro tak, to znaczy, że suma, jaką mógłby pan
zyskać wskutek oszukiwania, byłaby zupełnie nieistotna w ze�
stawieniu z pańskim stanem posiadania.
- To prawda, sir.
- Gdyby więc gracz oszukiwał, ryzykowałby utratę reputacji
bez powodu?
- Tak. Gra nie byłaby warta świeczki. Może więc pan wy�
obrazić sobie moje zdumienie, sir, gdy oskarżono mnie o stoso�
wanie niedozwolonych zagrań.
Kilku przysięgłych ze zrozumieniem kiwnęło głową. Gdyby
wyrok miał zapaść w tej chwili, nie byłoby wątpliwości, na czy�
ją korzyść by głosowali.
Trzeba przyznać, pomyślała Dinah, że sir Ratcliffe prezen�
tuje się jako świadek bardzo korzystnie. System przyjmowania
zakładów wyjaśnił bardzo pewnie. Tak, przesuwałem żetony
na karty i zsuwałem je z kart podczas czynienia zakładów, ale
nigdy nie robiłem tego po zakończeniu rozgrywki, tak by po�
większyć wygraną lub zmniejszyć przegraną".
Potem zabłysły pierwsze race. Wspomniano o kradzieży bry�
lantów. Sir Ratcliffe przyznał, że ta strata mogła spowodować
u niego znaczne rozproszenie uwagi i wpłynąć na to, że jego
zachowanie odbiegało od normalnego. To z kolei mogło stać się
przyczyną oskarżenia.
Na samym końcu, w odpowiedzi na zadane wprost pytanie:
Sir Ratcliffe Heneage, czy oszukiwał pan podczas gry w ba�
karata wspomnianego bądz innego wieczoru?", odpowiedział
głośno i stanowczo, tym razem nie patrząc ani na sędziego, ani
na przysięgłych, lecz mierząc złym wzrokiem Cobiego, który
w ogóle na to nie zareagował.
- Nie oszukiwałem.
- Czy w oskarżeniach przeciwko panu jest coś z prawdy?
- Nic - odparł i natychmiast poczuł się w obowiązku wyra�
zić tę odpowiedz bardziej kwieciście: - Sądzę, że sfabrykowała
je ta sama osoba, która rozpowiedziała o zajściu w Markendale
po całym Londynie.
- Gdyby nie był to już koniec pańskich pytań, sir Halber�
cie - odezwał się sędzia, znowu bardzo surowym tonem -
poleciłbym skłonić świadka do nieco większej powściągliwo�
ści. A jemu samemu przypominam, żeby udzielał głębiej prze�
myślanych odpowiedzi podczas przesłuchania przez stronę
przeciwną. Ponieważ godzina jest pózna, odraczam rozprawę do
jutra.
Ogólne wrażenie wywarte przez sir Ratcliffe'a było korzyst�
ne. Wydawało się dość oczywiste, że choć o sędzim trudno co�
kolwiek powiedzieć, powód zdołał zaskarbić sobie przychyl�
ność przysięgłych. Potem nawet szeptano, że na tym etapie roz�
prawy sir Halbert liczył na wycofanie oskarżenia przez pozwa�
nych z uwagi na ich beznadziejną sytuację.
W domu Dinah stwierdziła:
- Nie umiem sobie wyobrazić, by ta sprawa mogła długo
trwać lub by na dłuższą metę mogły istnieć wątpliwości co do
winy sir Ratcliffe'a, nawet jeśli zręcznie zeznaje jako świadek.
- Możesz być pewna - odparł Cobie z cynicznym uśmie�
chem - że adwokaci potrafią przeciągać sprawę tak długo, jak
tego chcą, czyli jak długo dostają honoraria. Co zaś do braku
szans sir Ratcliffe'a, to byłabyś pewnie zaskoczona tym, jak do�
bre wrażenie wywarli i on, i jego adwokat na przysięgłych. Po�
dobno sir Halbert jest przekonany o niewinności swojego klien�
ta i szczerze wierzy w to, że my czterej spiskowaliśmy przeciw�
ko jego dobremu imieniu, żeby oczernić go przed księciem.
Dinah zadrżała.
- Martwię się - powiedziała - i o ciebie, i o innych. Ale naj�
bardziej o ciebie. Czy sądzisz, że będą cię pytać o kradzież bry�
lantów?
Cobie pokręcił głową.
- To nie ma znaczenia dla sprawy. Nie trap się tym, kocha�
nie, śpij spokojnie.
Nie mogła jednak zasnąć i długo myślała o tym, jak bardzo
chciałaby powiedzieć Cobiemu o ich dziecku.
Natomiast Cobie nie wspomniał jej, przed czym ostrzegał go
Walker. Sir Halbert mógł szykować prawdziwą niespodziankę
na przesłuchanie amerykańskiego Dolarowego Księcia, który
zdaniem sir Ratcliffe'a był głównym sprawcą jego ruiny.
Następnego ranka wszystkie damy z towarzystwa, które sta-
wiły się w sali sądowej, miały nowe toalety. Dinah wyglądała
szczególnie uroczo, toteż prywatnie kilku przysięgłych uznało,
że żaden szubrawiec nie może mieć tak niewinnie wyglądającej,
młodziutkiej żony. Jeden z woznych wskazywał na lady Dinah
z wyraznym zachwytem.
Sir Darcy od pierwszej chwili rzucił się na sir Ratcliffe'a.
Nie potrafił go jednak zbić z pantałyku. Im bardziej się starał,
tym większą niechęć budził wśród publiczności, a co gorsza
także u części przysięgłych, którzy zaczęli widzieć w sir Ratc�
liffie najprawdziwszą ofiarę spisku.
- Zwracam uwagę, sir - powiedział adwokat w pewnym
momencie - że żaden niewinny człowiek nie narazi na szwank
swojego nazwiska i reputacji przez podpisanie dokumentu,
w którym przyznaje się do oszukiwania podczas gry w karty.
Obecność pańskiego podpisu na takim dokumencie należy in�
terpretować jako przyznanie się do winy. Jak to możliwe, że pan
twierdzi co innego?
Sir Ratcliffe przybrał minę skrzywdzonego szlachetnego
człowieka, westchnął i spojrzał najpierw na sędziego, a potem
na przesłuchującego go adwokata.
- W innych okolicznościach, sir, byłbym zmuszony się z pa�
nem zgodzić. Proszę jednak wziąć pod uwagę, że jestem ofice�
rem i dżentelmenem w służbie królowej i ojczyzny. Podpisanie
tego dokumentu było po prostu moim obowiązkiem, jeśli miał
on zabezpieczyć księcia przed przyszłym skandalem. Bez wa�
hania oddałbym za swój kraj życie i tak samo musiałem położyć
na szali swoją reputację. Proszę jednak pamiętać, że w tej sy�
tuacji książę i dzisiejsi pozwani zgodzili się nie nadawać spra�
wie rozgłosu.
- Ale sprawa nie pozostała bez rozgłosu i nie mogła pozo�
stać, sir Ratcliffie, prawda? A ponieważ pan jest osobiście od�
powiedzialny za jej upublicznienie, wobec tego książę nie unik�
nie skandalu. Tyle są warte pańskie zapewnienia o lojalności.
Co pan na to?
- Stało się tak dlatego, że siedzący tu pozwani nie dotrzy�
mali uroczystego zapewnienia, iż zachowają milczenie. Uwa�
żam, że ponieważ postąpili w tej sprawie niehonorowo, również
ja jestem zwolniony z wszelkich zobowiązań. - Zwrócił się bez�
pośrednio do sędziego: - Jestem pewien, milordzie, że uznaje
pan motywy mojego postępowania w tej sprawie.
Sędzia westchnął.
- Pytania zadaje adwokat pozwanych, sir. Proszę kierować
swoje odpowiedzi do niego, a nie do mnie.
Nie ulegało wątpliwości, że sir Ratcliffe wybrał bardzo
sprytną linię postępowania, ponieważ zyskiwał współczucie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]