HĂśss Rudolf PamiÄtniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

którzy rozumieją znaczenie trupiej główki noszonej jako szczególna odznaka
honorowa.
Reichsf�hrer SS nie ukarał wprost tych oficerów. Zostali tylko
ostrzeżeni przez niego osobiście i odpowiednio pouczeni. Nie awansowali
jednak i przez całą wojnę pozostali tylko Obersturmf�hrerami
i Hauptsturmf�hrerami w SS. Musieli też pozostać w zasięgu władzy
inspektora obozów koncentracyjnych aż do końca wojny. Ponieśli
ciężkie konsekwencje, nauczyli się jednak milczeć i spełniać swoje
obowiązki z zaciśniętymi zębami.
Na początku wojny więzniowie obozów koncentracyjnych godni noszenia
broni stanęli przed komisjami poborowymi okręgowych komend
wojskowych. Uznanych za zdolnych do służby wojskowej zgłaszano do
Gestapa lub do RKPA; urzędy te albo kierowały takie osoby do służby
wojskowej, albo też zatrzymywały je.
W Sachsenhausen było wielu badaczy Pisma św. Wielu z nich odmówiło
pełnienia służby wojskowej, za co zostali skazani na śmierć przez
Reichsf�hrera SS. Rozstrzelano ich w obozie w obecności wszystkich
więzniów ustawionych w szeregach.41 Badacze Pisma św. musieli przypatrywać
się egzekucji z pierwszych szeregów.
Poznałem już wielu religijnych fanatyków: w miejscach odpustowych
i w klasztorach w Palestynie, Hedżasie, Iraku i Armenii, katolików
i prawosławnych, muzułmanów, szyitów i sunitów. Lecz badacze
Pisma św. w Sachsenhausen, a szczególnie dwaj z nich, przewyższali
to wszystko, co dotychczas widziałem. Ci dwaj, szczególnie fanatyczni,
odmawiali udziału we wszystkim, co miało jakikolwiek związek ze
57
sprawami wojskowymi. Nie stawali na baczność, a więc nie zsuwali
obcasów, nie przykładali rąk do szwów spodni, nie zdejmowali czapek.
Mówili, że oznaki czci należą się tylko Jehowie, a nie człowiekowi.
Nie istnieją dla nich żadni przełożeni, jedynym ich przełożonym może
być tylko Jehowa. Tych dwóch osobników trzeba było usunąć z bloku
badaczy Pisma św. i zamknąć w areszcie, ponieważ wzywali innych
badaczy Pisma św. do podobnego postępowania.
Eicke skazał ich kilkakrotnie na karę chłosty z powodu ich niezdyscyplinowanego
zachowania się. Karę chłosty przyjęli z takim entuzjazmem,
że można ich było posądzać niemal o perwersyjne usposobienie.
Prosili komendanta o dalsze kary, aby tym lepiej mogli służyć swej
idei i Jehowie. Po przeglądzie wojskowym, który jak to zresztą było
do przewidzenia całkowicie zbojkotowali (odmówili nawet jakiegokolwiek
podpisu na dokumencie wojskowym), zostali także skazani na
śmierć przez Reichsf�hrera SS.
Gdy im w areszcie oznajmiono o wyroku, wpadli w niepohamowaną
radość i zachwyt; nic mogli doczekać się egzekucji. Wciąż składali ręce,
patrzyli z zachwytem w górę i wołali bezustannie: Już wkrótce będziemy
u Jehowy, cóż za szczęście, że jesteśmy wybrańcami losu!" Parę
dni przedtem byli obecni przy egzekucji swych współwyznawców
i wtedy nie można ich było utrzymać chcieli, aby również i ich
rozstrzelano. Na to opętanie nie można było patrzeć. Przembcą musiano
ich zabrać do aresztu. Na swoją egzekucję biegli niemal kłusem. W żaden
sposób nie chcieli dać się związać, aby tylko móc wznosić, ręce do
Jehowy. W olśnieniu i zachwycie nie mającym już w sobie nic ludzkiego
stali przed drewnianą ścianą, czekając na rozstrzelanie. W ten
sposób wyobrażałem sobie pierwszych chrześcijańskich męczenników
czekających na arenie, aby rozszarpały ich dzikie zwierzęta. Szli na
śmierć z rozjaśnionym obliczem, z oczyma skierowanymi ku niebu, ze
złożonymi do modlitwy wzniesionymi rękami.
41 Nazwiska rozstrzelanych wówczas badaczy Pisma św. zawiera Dok. Norymb. NO-190.
Patrz również
E. K o g o n: Der SS-Staat, 1946, s. 211 i n.
Wszyscy, którzy widzieli ich śmierć, byli wzruszeni; nawet na plutonie
egzekucyjnym zrobiło to wrażenie. Badacze Pisma św. tą męczeńską
śmiercią swych współwyznawców zostali jeszcze bardziej umocnieni
w swej wierze jako świadkowie Jehowy. Liczni z tych, którzy już podpisali
zobowiązanie, że nie będą się więcej zajmować zdobywaniem nowych [ Pobierz całość w formacie PDF ]