[ Pobierz całość w formacie PDF ]
upewnię się że zanim umrze, Danaus pozna prawdę.-powiedziała, oddalając się korytarzem i zostawiając mnie sam na sam z Rowe. -Wracaj tu Sofia!-krzyknęłam, wkładając dłowę pomiędzy pręty.- Wracaj żebym mogła cię zabić! -Och, taak. Przyjdzie po swoją śmierć.-powiedział sarkastycznie Rowe. -Zamknij się, piracie!-warknęłam, odsunęłam się od drzwi i zaczęłam chodzić po celi. Niestety mierzyła tylko kilka metrów długości.-Muszę się skupić. Musimy wymyślić plan. -Plan wydostania się z tego miejsca? -I zabicia wszyskich, którzy nas tu przyprowadzili. -Tak mogę zagrać.-powiedział Rowe, zaskakując mnie. Spojrzałam na niego, marszcząc nos.-Chwilowy rozejm? -Wyjątkowo tymczasowy. Tylko do momentu, aż wydostaniemy się z jego domu. Skinęłam głową i wróciłam do mojego kąta. Przymknęłam oczy, bym mogła w widzieć Rowe i to co się dzieje wewnątrz celi. Wyczułam Sofie i innych ludzi, ale ona zdawała się być jedynym użytkownikiem magii w domu. Nie mogłam wyczuć Clarion. Ferko też był w domu, ale nie było nocnych wędrowców. Godzina była jeszcze stosunkowo wczesna. Mogłam tylko podejrzewać że wszyscy byli na polowaniu, ponieważ nie spodziewali się że przetrwam dzień, zamknięta z Rowe. Prawdę mówiąc nie mogłam ich za to winić. Myślę że jedyny powód dla którego jeszcze żyję, jest taki że Rowe będzie miał więcej pożytu gdy nie będę martwa. Zrobilam kolejny uspokajający wdech i nerwowo sięgnęłam ku moim mocom. Rowe powiedział że Danaus został zastrzelony, a Sofia zdawała się sądzić iż jeszcze żyje, ale bałam się sprawdzić czy na pewno. Moje moce powoli rozprzestrzeniły się po Budapeszcie. Mogłam sięgnąć do niego bezpośrednio, ale bałam się że go tam nie będzie. Mira! Głos Danausa rozszedł się po mojej głowie. Stłumiłam szloch, kiedy dotknęły mnie jego moce. %7łył i był silny dla mnie. Danaus! %7łyjesz. Rowe powiedział że zostałeś postrzelony. Zostałem. Gdzie jesteś? Rowe jest z tobą? Ferko i kilku innych, mnie złapało. Myślę że jestem u Veyrona. Rowe też złapali. Wszystko z tobą w porządku? Jest dobrze. Jest tam Rowe? Jest z tobą? Dopytywał się. Tak, jesteśmy razem zamknięci, w czymś co zdaje się być piwnicą. Spróbujemy się wyrwać. Gdzie jesteś? W pobliżu hotelu. Złapię taksówkę i jadę do Veyrona. Zaczekaj i pozwól mi zaatakować przed sobą. Nie, zostań tam gdzie jesteś. Powiem Stefanowi żeby po ciebie przyszedł. Będzimy potrzebować pomocy. Przerwałam i wzięłam głęboki oddech. Sofia jest czarownicą. Mira... Nie, posłuchaj mnie. To wszystko było po to by nas rozdzielić. Ona jest czarownicą. Mira nie możesz... Nie potrafię ci tego teraz wyjaśnić. Zaufaj mi. Wyślij do mnie Stefana. Powiedział Danaus. Nie wygladało na to by był zadowolony, ale przynajmniej było gotów przyjść by mnie uwolnić. Podniosłam wzrok, Rowe patrzył mnie wyczekująco.-Już prawie zebrałam nasze wojsko.-powiedziałam, a następnie skupiłamuwagę na Stefanie. Był trochę bardziej elastyczny niż Danaus. Nie dbał o Sofię, tylko o to gdzie jestem i jak ma mnie uwolnić. Chociaż wolał bezpośrednio skierować się do mnie, zgodził się sprowadzić tu Danausa, zanim pojawi sie Veyron. -Pomoc jest w drodze.-powiedziałam, wreszcie zwracając pełną uwagę na obserwującego mnie naturi. -Miałem taką nadzieję. Zamierzają nas stąd wyrwać? Podeszłam do ogromnych stalowych drzwi i skrzywiłam się.-Będą działać jako nasze wsparcie. Miałam nadzieję że wydostaniemy się stąd na własną rękę. -I wtedy co?-zapytał, nie ruszając się spod ściany.-Ty wezwałaś swoją małą armię, ale w Budapeszcie nie ma naturi którzy by mi pomogli. Jak daleko sięga nasz rozejm? Do drzwi celi? Do drzwi frontowych? Trzymalam małe pręty z okien i spojrzałam na surową betonową podłogę.- Powinnam cię teraz zabić, za to co zrobiłeś Valerio.-mruknęłam, ale potem pokręciłam głową.-Ale mogłeś mnie zabić kiedy spałam, a jednak tego nie zrobiłeś. Zarobiłeś tym darmowy bilet, by wyjść z tego domu. Jednakże jeśli chociaż raz uderzysz mnie albo kogoś z moich ludzi, kiedy będziemy w tym domu, nie zawaham się i zabiję cię. Rozejm ciągnie się do momentu w którym ty zaatakujesz. To odnosi się i do mnie i do ciebie. -Zgoda. Skupiłam uwagę na drzwi przede mną i inne problemy z którymi muszę sobie poradzić. Nie byłam gotowa by rozmyślać o tym, że właśnie zawarłam umowę z moim największym wrogiem. Zmierzę się z tym koszmarem za kilka nocy, gdy będę już bezpiecznie w domu, z dala od naturi i sabatu. Rozdział Dwudziesty Piąty. Rowe przyłożył dłoń i policzek do zimnych stalowych drzwi, szukając wszelkiego rodzaju zaklęć którymi mogły być otoczone. Naturi nie tylko orientował się w magii ziemi, ale także przy obmyślanie różynych sposobów uwolnienia swoich ludzi, [ Pobierz całość w formacie PDF ] |