William Kotzwinkle E.T

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Nie odwracaj się, mamo. Wiesz, co się stanie, jak spojrzysz za siebie.
Następnego dnia padał deszcz. Mary chciała wziąć parasolkę. Ale nie mogła jej nigdzie
znalezć, gdyż została zabrana do schowka i służyła za paraboliczny reflektor.
Parasolkę wyściełała folia. Do rączki przytwierdzona była puszka po kawie oraz odbiornik
UHF, od którego biegł koncentryczny kabel do mikrofonu z krótkofalówki Gertie walkie - talkie".
Mikrofon został podłączony do Mów i czytaj". Dzwięki glipl dupl złak - złak były teraz
przetworzone na częstotliwość mikrofal. Sędziwy operator radiowy wyjaśnił, że potrzebuje teraz
czegoś, co wytropił pod tablicą rozdzielczą w samochodzie Mary.
- Ostrzegacz przed policją. Chcesz mamy brzęczyk ostrzegawczy?
Michael potrząsnął przecząco głową, Elliott się z nim zgodził.
- To jedyna rzecz taty, którą mama sobie zostawiła. Jest do tego bardzo przywiązana.
Sędziwy przybysz nakreślił ręką jakieś wzory i pokazał chłopcom, jak ten przyrząd
powinien być umieszczony w puszce po kawie, żeby można było emitować mikrofale na zewnątrz.
Tego wieczora, gdy Mary pędziła do domu, jej system ostrzegawczy zawiódł, nie uprzedził,
że policja czyha z radarem, i musiała zapłacić mandat w wysokości dwudziestu pięciu dolarów.
Lecz komunikator był prawie gotowy.
- Dobrze - odezwał się Michael - ale kto będzie to poruszał? Kto będzie to obracał? -
przesunął koło zębate leżące na talerzu gramofonu. - Jeśli zabierzemy to na wzgórza - wskazał
okno - tam nie będzie elektryczności.
Przybysz z kosmosu właśnie skończył kolację. Za pomocą swego palca - palnika wydobył z
noża do smarowania masła stalowe ostrze, zgiął je i przymocował do wieszaczka razem z
widelcem, tworząc w ten sposób mechanizm zapadkowy: nóż i widelec poruszały koło zębate.
- Tak - rzekł Michael - ale nie możemy stać całą noc kręcąc to dokoła.
Pozaziemski botanik uśmiechnął się. Wszystko teraz rozumiał, doznał objawienia
obserwując, jak mały widelec krąży wokół talerza gramofonu. On stworzył ten mechanizm i będzie
on działał na wzgórzach bez pomocy ludzkich rąk, co więcej, bez żadnej pomocy.
- A więc kto to jest?
- Mój nowy bohater.
- Kim on jest?
- Czarodziejem pierwszej klasy. Oto jego karta.
- Słuchamy.
- Mądrość - dwadzieścia punktów, charyzma - dwadzieścia punktów, inteligencja
osiemnaście, siła czternaście.
- Jak się nazywa?
- E.T.
E.T. słyszał, jak dzieci grały w kuchni w Smoki" , ale bardziej ciekawiło go
przysłuchiwanie się słowom, które dochodziły do niego każdego wieczoru z pokoju Gertie:
wystarczyło tylko przyłożyć ucho do drzwi. Przykucnął, pochylił głowę i uczył się historii Ziemi.
Rozległ się cichy głos Mary:
Peter mówi: �Czerwonoskórzy zostali pobici? Wendy i chłopcy pojmani przez piratów? Ja
ją uratuję! Ja ją uwolnię!� Dzwoneczek wydaje otrzegawczy krzyk. �Och, to jest moje lekarstwo.
Zatrute? Kto mógł je zatruć? Obiecałam Wendy, że je zażyję, i to zrobię, jak tylko naostrzę mój
miecz�. Dzwoneczek szlachetnie połyka lekarstwo w chwili, gdy Peter po nie sięga".
- Och, nie - mówi Gertie.
- Och, nie - szepcze do siebie sędziwy podróżnik.
�Dlaczego, Dzwoneczku, wypiłaś moje lekarstwo? Było zatrute, a ty je wypiłaś, żeby
ocalić mi życie! Dzwoneczku, kochany, Dzwoneczku, umierasz?� Jej puls słabnie, a jeśli stanie, to
znaczy, że nie żyje! Jej głos jest taki cichy, że z trudem słyszę, co mówi..."
Sędziwy wędrowiec zwiesił głowę. To naprawdę okropne.
... ona mówi, że wyzdrowieje, jeśli dzieci uwierzą w bajki. Czy ty wierzysz w bajki?
Powiedz szybko, czy wierzysz! "
- Tak - wyszeptała Gertie.
- Wierzę - oznajmił sędziwy wędrowiec z kosmosu i łzy ukazały się w kącikach jego oczu.
W tym momencie pojawił się Elliott. Szukał plastra, gdyż skaleczył się w palec ścierając ser
na tarce. Sędziwy lekarz roślin zobaczył skaleczenie i wskazał nań palcem, którego czubek żarzył
się różowym błyskiem. Elliott cofnął się o krok do tyłu, zdumiony. Wiedział, że E.T. może tym
palcem wypalać otwory w stali. Ale teraz palec ten żarzył się ciepłą różowością, gdy zbliżył go do
ranki. Krwawienie ustało i skaleczenie od razu zagoiło się. [ Pobierz całość w formacie PDF ]