[ Pobierz całość w formacie PDF ]
podmiotu rodziny, znajomych, instytucji. Krok 8. Gospodarowanie finansami Krok 9. Rozwijanie zainteresowań celem tego etapu jest znalezienie alternatywy czy alternatyw dla grania, tak by wypełniły one lukę powstałą po nałogu. Ważne jest by nowe aktywności dostarczały klientowi podobnych wzmocnień co hazard oraz angażowały go na tyle, by nie musiał wracać do niego myślami. Krok 10. Ocena postępów terapii polega na udzieleniu pacjentowi informacji zwrotnej oraz podsumowaniu efektów terapii Jedną z bardziej skutecznych form walki z uzależnieniem jest połączenie podejścia behawioralnego i poznawczego. Rovert Ladouceur z Uniwersytetu Laval w Quebec wskazuje, że główną przyczyną problemów patologicznego hazardzisty jest zaburzona percepcja i nieprawidłowa praca procesów poznawczych. Terapia poznawczo-behawioralna Roberta Ladouceura ma na celu pomoc klientowi w naprawieniu błędnego spostrzegania sytuacji związanych z graniem (Niewiadomska, Brzezińska, Lelonek, 2005). Oto etapy, które składają się na całość leczenia: 1. Informowanie na temat gier, czyli m.in. wyjaśnienie znaczenia przypadku, losowości w grze oraz ich niezależności od gracza 2. Korygowanie błędnych myśli, oznacza rozpoznawanie oraz eliminację nieprawdziwych przekonań dotyczących gry, takich jak wiara w sprzyjający los czy szczęśliwe rytuały. Terapeuta nagrywa wypowiadane przez pacjenta myśli, które zazwyczaj wypowiada grając, a ten uczy się identyfikować w nich swoje fałszywe przekonania. 3. Poszukiwanie sposobów rozwiązania problemów, to wspólne obmyślanie konkretnych planów, by rozwiązać problemy, które wyniknęły z choroby pacjenta. Odbywa się ono w pięciu etapach: zdefiniowanie problemów, zebranie informacji na ich temat, wymyślanie rozwiązań, analiza ich zalet i wad, wdrożenie rozwiązań w życie i ocena ich efektywności. 4. Trenowanie kompetencji społecznych, oznacza naukę m.in. utrzymywania motywacji do leczenia, budowanie prawidłowego poczucia własnej wartości, tworzenie dobrych relacji z innymi. - 24 - 5. Zapobieganie upadkom, to zdobycie umiejętności przewidywania i unikania trudnych sytuacji grożących przełamaniem abstynencji lub odpowiedniego reagowania, jeśli uniknięcie ich nie jest możliwe (Niewiadomska, Brzezińska, Lelonek, 2005) Program w Domu Jeana Lapoint a w Quebek to przykład zorganizowanej formy leczenia. Pacjenci uczestniczą w zajęciach, które realizowane są w trzech fazach (Niewiadomska, Brzezińska, Lelonek, 2005). 1. Inicjacja leczenia przekazanie pacjentowi informacji na temat jego zaburzenia, ocena problemu oraz zmotywowanie chorego do terapii 2. Leczenie intensywne uzgodnienie programu leczenia oraz jego wdrożenie w życie 3. Podtrzymywanie po leczeniu zapobieganie nawrotom poprzez udzielanie wsparcia np. poprzez należenie do grupy samopomocowej Grupy samopomocowe Anonimowi Hazardziści (AH). Podobnie jak Anonimowi Alkoholicy, AH są wolną grupą zrzeszającą osoby borykające się z uzależnieniem. Członkowie dzielą się swoimi problemami i sposobami raczenia sobie z nimi oraz udzielają sobie wzajemnie wsparcia. Pierwsze spotkanie grupowe AH obyło się w Los Angeles dnia 13 września 1957r. i od tamtej pory stowarzyszenie ciągle powiększa się. Obecnie grupy AH działają w wielu krajach na całym świecie (polska strona AH: www.anonimowihazardzisci.org)(Niewiadomska, Brzezińska, Lelonek, 2005). Gam-Anon. Gam-Anon jest organizacją pomagającą małżonkom, rodzinom i przyjaciołom patologicznych hazardzistów. Jej członkowie uważają, że nałogowy hazardzista będzie grał dopóty, dopóki ktoś inny będzie za to płacił . Uczą się oni odpowiedniego podejścia do nałogu i osoby uzależnionej. Podejście to polega na stosunku partnerskim, wspierającym nie bycie w nałogu, ale wychodzenie z niego (www.gam-anon.org) (Niewiadomska, Brzezińska, Lelonek, 2005). Pomoc online (Niewiadomska, Brzezińska, Lelonek, 2005, s.190) Dzięki dynamicznemu rozwojowi internetu, możliwą formą pomocy stała się ostatnio pomoc online. Zaletami pomocy online są: dostępność nieograniczona czasowo (dwadzieścia - 25 - cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu) ani lokacyjnie (dostęp prawie na całym świecie), anonimowość oraz poczucie bezpieczeństwa. 6. WNIOSKI KOCCOWE Należy pamiętać, że wiele czynności może być bardziej lub mniej uzależniających. Prawdopodobnie każda rozrywka czy czynność zgoła nie-rozrywkowa mogą stać się punktem obsesji. To, że czynność uzależnia nie jest tylko jej cechą. Uzależnienie wynika z interakcji cech jednostki i czynności, której się oddała. To, co odróżnia niewinne hobby, choćby stanowiło dogłębną pasję i nieodłączny element życia, od patologii, czyli choroby, to destrukcyjność, które jest cechą tego drugiego i [ Pobierz całość w formacie PDF ] |