Nora Roberts 03 OpÄtanie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pli alkoholu.
- Wolałabym nie przedstawiać pana j ako ochronia�
rza - odezwała się Chantel. - Nie chcę budzić jakich�
kolwiek podejrzeń.
- W porządku. Proszę zrobić, co pani uważa za
stosowne.
- Hm, wszyscy dojdą do wniosku, że jest pan
64 y OPTANIE
moim kochankiem. - Odebrała od niego szklankę
z sokiem i upiła łyk. - Trudno, do takich spekulacji
i domysłów dawno już przywykłam.
- Nie wątpię. To pani życie. Powiedziałem, że
może pani robić, co pani uważa.
- Tak właśnie uczynię. - Oddała mu pustą szklan�
kę. - A pan?
- Co ja będę robić? Zajmę się swoją pracą. - Za�
trzymali się przed bramą studia, więc odstawił szklan�
kę do barku i dodał: - A ty, skarbie, uśmiechaj się tylko
ładnie do kamery i o nic więcej się nie martw.
Chantel zirytował ten lekceważący ton. Kiero�
wana nagłym impulsem, odwróciła się do detekty�
wa i chwyciła go dramatycznie za rękaw koszuli.
Poczekaj, pomyślała, dam ci nauczkę.
- Kiedy ja wciąż się boję, Quinn -jęknęła żałoś�
nie. - Tak bardzo się boję. Ani przez chwilę nie
czuję się bezpieczna, bo nie wiem, co za chwilę się
wydarzy. - Przysunęła się do niego bliżej i dodała
łamiącym się głosem: - Nawet nie wiesz, ile dla
mnie znaczy to, że jesteś teraz przy mnie. Ze mnie
chronisz. Sama jestem taka bezbronna, taka bezrad�
na... A ty... taki silny. Och, Quinn...
Przysunęła twarz do jego policzka, poczuł, jak
lekko zadrżała. Ogarnęło go nagłe podniecenie,
a jednocześnie wielka potrzeba ukojenia jej stra�
chu. Chantel zdawała mu się teraz krucha, uległa
i bezwolna. Objął ją ramieniem, przygarnął do sie�
bie, zakręciło mu się w głowie od słodkiej woni jej
włosów.
OPTANIE " �( 65
- Nic się nie martw - mruknął. - Przy mnie je�
steś bezpieczna.
- To dobrze, Quinn. - Uniosła nagle głowę,
tak że niemal dotknęła wargami jego ust. Po
chwili odsunęła się jednak i sztywnym ruchem
podała mu kopertę. - Oto twój czek - wyjaśniła
obojętnie, po czym jak gdyby nigdy nic wysiadła
z samochodu.
Przez kilka sekund Quinn siedział jak skamienia�
ły. Gdy w końcu wyszedł za nią z auta, chwycił
Chantel mocno za ramię i powiedział przez zaciś�
nięte zęby:
- Jesteś dobra w tym fachu. Cholernie dobra.
- Jestem - odparła z lekkim uśmiechem. - A bę-
dęjeszcze lepsza.
Kolejne godziny pozwoliły Quinnowi zapo�
mnieć o doznanym upokorzeniu. Chantel przecho�
dziła codzienną, monotonną procedurę nakładania
makijażu i czesania włosów, on zaś przyglądał się
uważnie wszystkiemu wokół i starał się zapamiętać
jak najwięcej szczegółów.
Patrzył na towarzyszących jej aktorów, techni�
ków, asystentów. Musiał sprawdzić wszystkich
tych ludzi, aby mieć pózniej pewność, że żaden
z nich nie jest tajemniczym prześladowcą Chantel.
Na razie bowiem wiedział tylko jedno - człowiek
ten dobrze znał rozkład dnia swojej ofiary.
- Panno... to znaczy Chantel. - U boku aktorki
pojawił się uśmiechnięty młodzieniec z filiżanką
kawy.
66 " & OPTANIE
- Och, dzięki, Larry - odpowiedziała z uśmie�
chem. - Czytasz chyba w moich myślach.
Uradowany Larry wyprężył się z dumy.
- Wiedziałem, że z fryzurą zejdzie ci dzisiaj dłużej
niż zwykle i że będziesz miała ochotę na małą czarną.
- Przez chwilę obserwował, jak stylistka tworzy z lo�
ków Chantel skomplikowany kok. - Dziś kręcimy
sceny w sali balowej, pamiętasz?
- Czekałam na ten dzień - odparła Chantel i upi�
ła łyk kawy. - Nie ma porównania z tym, co przeży�
łam wczoraj. Gdyby mnie jeszcze raz pokropili,
chyba bym się rozpłynęła.
- Panna Rothschild twierdzi, że ujęcia na stacji
wyszły znakomicie. Rzeczywiście, sam sprawdza�
łem. Jesteś wspaniała, Chantel.
- Dzięki. - Dostrzegła w lustrze odbicie Quinna
i doszła widocznie do wniosku, że to najlepszy mo�
ment, by przedstawić go asystentowi. - Larry, to
jest Quinn Doran, mój... przyjaciel. A to jest Larry,
moja prawa ręka. Często też i lewa - roześmiała się.
- Przez kilka dni Quinn będzie przyglądał się mojej
pracy.
- No, tak... - Larry odchrząknął, niezbyt zado�
wolony. - Rozumiem. Bardzo mi miło, panie
Doran.
Quinn uśmiechnął się do siebie. Oto kolejna ofia�
ra zabójczego wdzięku Chantel 0'Hurley. Powinno
mu być właściwie żal tego chłopaka, ale na razie nie
mógł sobie pozwolić na współczucie czy sympatię.
Podejrzani byli wszyscy.
OPTANIE -LV 67 [ Pobierz całość w formacie PDF ]