[ Pobierz całość w formacie PDF ]
OBRAZ BO%7łKA (zob. też Rzezba) - rzezba wykonana z drewna, kamienia albo metalu, która przedsta- wia jakieś bóstwo. Z Biblii dowiadujemy się, że Izraelici oddawali cześć górom, zródłom, drzewom, blo- kom kamiennym i złotemu cielcowi. Nie powinni jednak tego czynić, ponieważ jest to bałwochwal- stwem. Prawdziwy bowiem Bóg Izraela nie potrzebuje żadnej rzezby z kamienia, drewna czy metalu, tak jak potrzebowali ich fałszywi bogowie. Drugie przykazanie Boże potępia oddawanie czci bożkom (Wj 20,4-5; Iz 40,18; Dz 17,16). OBRZEZANIE napletka było dla mężczyzn Izraela zewnętrznym znakiem przymierza z Bogiem. Wska- zywało ono na ich posłuszeństwo przykazaniom Bożym. Paweł mówi, że dla uczniów Jezusa tylko wiara ma znaczenie, a nie obrzezanie (Rdz 17,9-14; Ga 5,1-12). OBUWIE (zob. też Rzemyki). W krajach biblijnych noszono zazwyczaj sandały. Ubodzy chodzili jednak boso. Podeszwy sandałów, wykonane ze skóry albo z drewna, przymocowywano do nóg za pomocą rze- mieni (Mk 1,7). OCET, o którym mówi się w Biblii, był tanim, kwaśnym winem, które podawano do picia żniwiarzom; był bardzo orzezwiający. Ocet, tzn. takie właśnie wino, podano Jezusowi, gdy wisiał na krzyżu (Ps 69,22; Mk 15,36). OCZYSZCZA, OCZYSZCZANIE (zob. też Czystość). Jeśli trzeba było usunąć zanieczyszczenia ze szlachetnego metalu, na przykład złota albo srebra, to umieszczano go w tyglu albo w specjalnym glinia- nym piecu i przetapiano w ogniu. Szlachetny metal nie doznawał żadnego uszczerbku na skutek takiej ogniowej próby, wręcz przeciwnie - stawał się czysty i wolny od wszelkich zanieczyszczeń. Biblia często wspomina o takiej właśnie metodzie oczyszczania metali, aby obrazowo przedstawić sposób postępowa- nia Boga z ludzmi. Podobnie jak wytapiacz poddaje próbie ogniowej metal, tak Bóg stale doświadcza człowieka, by ukazało się to, co w nim naprawdę szlachetne (Ps 12,7; Iz 48,10). ODPUSZCZENIE GRZECHW, zob. Przebaczenie OFIARA. Wszystkie ludy składały ofiary swym bogom. W Starym Testamencie składanie ofiar Bogu przybierało różną formę. Składany Mu w ofierze dar mógł wyrażać radość i wdzięczność albo wolę przy- pieczętowania zawartego z Nim przymierza. Ofiara mogła być też znakiem żalu i pokuty z powodu po- pełnionego grzechu. Na ofiarę wolno było przeznaczać tylko to, co najlepsze: albo żyjące i bez skazy zwierzę, albo najdorodniejsze owoce ziemi. Stary Testament podaje dokładne przepisy dotyczące czasu, miejsca i sposobu składania ofiar oraz roli, jaka przypada podczas tej czynności ofiarnikowi i kapłanowi. Jezus nie odrzuca starotestamentowych ofiar, ale uważa je za należące do dawnej drogi okazywania czci Bogu. Wskazuje, że Bóg ma upodobanie w miłosierdziu, a nie w ofiarach, ukazuje nową drogę wielbienia Boga. On sam też jest kimś większym niż świątynia i jej ofiary, nowym arcykapłanem, który wstępuje do sanktuarium swego Ojca, aby przygotować nam drogę, po której powinniśmy za Nim podą- żać. Umierając na krzyżu, Jezus złożył w ofierze samego siebie i w ten sposób zgładził grzechy ludzi (1 Sm 15,14; Mt 9,13; Hbr 10). OFIARA CAAOPALNA. Tak jak u wielu ludów starożytności, również u Izraelitów składanie ofiar było wyrazem okazywania należnej czci Bogu. Codziennie w świątyni jerozolimskiej składano rano i wieczorem ofiarę całopalną. Po nałożeniu ręki na głowę zwierzęcia, które miało być ofiarowane i po po- kropieniu jego krwią ołtarza, spalano je całkowicie na ołtarzu. Oprócz oficjalnie składanych ofiar cało- IW PAX Warszawa 1996 63 Słownik biblijny dla dzieci i rodziców palnych można też było złożyć taką ofiarę prywatnie. Księga Kapłańska określa dokładnie, jakie zwie- rzęta można przeznaczać na ofiarę całopalną i jakie obrzędy powinny być z tym związane (Kpł 1,3-17). OFIARA POKARMOWA. %7łydzi rozróżniali ofiarę krwawą i bezkrwawą. Bezkrwawą ofiarę z pokar- mów (ofiarę pokarmową), z napojów (ofiarę pitną) i kadzidła (ofiarę kadzielną) składano jednak często w połączeniu z ofiarą krwawą. W czasie ofiary pokarmowej spalano surowe albo prażone kłosy i niekwa- szone chleby jęczmienne albo pszeniczne (1 Krn 21,23). OFIR - kraina, z której w czasach starotestamentowych sprowadzano złoto. Salomon wysyłał przez Mo- rze Czerwone swoje statki do Ofiru, jednakże nikt nie wie, gdzie dokładnie znajdowała się ta kraina. Czy chodziło o południowo-zachodnie wybrzeża Arabii, czy o krainę położoną na wschodnim wybrzeżu Afryki, czy jakieś tereny na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Indyjskiego (1 Krl 9,28). OG - król Baszanu. Og był dzielnym wojownikiem i potężnym władcą. Panował nad sześćdziesięcioma miastami w Ziemi Obiecanej. Wszystkie te miasta były otoczone wysokimi murami i zabezpieczone mocnymi bramami i zaworami. Wojownicy izraelscy pokonali jego wojska koło Edrei, a wieść o ich zwycięstwie przerażeniem napełniła cały kraj, tak że Izraelici zdobywali odtąd jedno miasto po drugim (Pwt 3,1-11). OGRD. W Biblii mówi się o wielu ogrodach. Ogród króla był znanym miejscem w Jerozolimie. Ota- czał go mur, a na jego terenie znajdowało się zródło, czy może staw, do nawadniania. W ogrodach, o któ- rych wspomina Biblia, sadzono drzewa owocowe, uprawiano warzywa, oliwki, winorośl i zioła. W nie- których wielkich ogrodach wznoszono także dworki letnie. W ogrodach często budowano grobowce, w których chowano zmarłych członków rodziny (2 Krl 25,4; J 19,41). OJCZE NASZ, KTRYZ JEST W NIEBIE - początkowe słowa modlitwy, której nauczył Jezus swych uczniów, gdy pytali Go, jak mają się modlić. Każde zdanie w tej modlitwie jest prośbą przedkładaną Bo- gu. Pierwsze trzy prośby odnoszą się do samego Boga, pozostałe dotyczą ciała i duszy. Modlitwa ta uświadamia nam konieczność przebaczania i wzywania pomocy Bożej, gdy zagraża nam pokusa uczynie- nia czegoś złego, a także przypomina, byśmy stale myśleli o królestwie Bożym. Jezus w sposób dosko- nały wprowadzał w życie słowa tej modlitwy i oczekuje, że również Jego uczniowie będą starali się zgodnie z nimi postępować i działać (Mt 6,9-15;Ak 11,2). OLBRZYMI. Widzieliśmy tam nawet olbrzymów... - opowiadali wywiadowcy, których Mojżesz wy- słał do ziemi kananejskiej. Rośli synowie Anaka, najbardziej sławni olbrzymi, o których wspomina Bi- blia, tak przerazili wywiadowców, że mówili: ...w porównaniu z nimi wydaliśmy się sobie jak szarań- cza... . Wysocy mieszkańcy Palestyny zapewne dlatego wywarli tak silne wrażenie na wywiadowcach izraelskich, że Izraelici byli raczej średniego wzrostu (Lb 13,30-33). OLIWA. W czasach biblijnych oliwę pozyskiwano z owoców drzewa oliwnego, rosnącego nieomal na całej ziemi palestyńskiej. Oliwę stosowano w przyrządzaniu pokarmów i używano jako materiału palnego [ Pobierz całość w formacie PDF ] |